يکي از مطالب اسرار آميز حضرت ولي عصر (عج) تقارن روز ظهور آن حضرت با روز عاشوراي حضرت سيدالشهدا (ع) و روز شهادت جانگداز آن امام مظلوم و پيشواي آزادي است. اصل تقارن اين دو جريان و مصادف بودن روز ظهور با روز شهادت امام حسين (ع) مطلبي است که در عده اي از روايات اهل بيت عليهم السلام وارد شده است. ابوبصير مي گويد حضرت ابوجعفر امام باقر (ع) فرمود:

«يخرُجُ القائِمُ (ع) يومَ السَّبت يئمَ عاشُورا اَليوم الذِي قُتِلَ فِيهِ الحُسَين (ع)»(1)

قائم آل محمد عليهم السلام در روز شنبه روز عاشورا همان روزي که حسين (ع) در آن کشته شد، خروج خواه کرد.

و نيز از حضرت صادق (ع) نقل کرده که فرمودند:

مژده در توسل به حسين
همگي به سوي وسايل نجات بخش حسين عليه السلام بشتابيد! بشارتتان باد که در توسل به او يک مژده خوشحالي کننده و شگفت آور و يک نعمت پر شکوه و يک لطف بسيار بزرگ ديگري از جانب خداست و آن اين است که در توسل به آن حضرت ويژگي و آثاري است که به جهاتي چند، سر آمد همه اسباب و وسايل نجات و برتر از همه کارهاي شايسته است.
براي نمونه:

فرهنگ انتظار و مهدویت اقیانوس بی کرانی است که هر معتقد به امام قائم (عج) در حد بینش و دانش و تحقیقی که کرده از آن برداشت می کند؛ نگرشی درست به ظهور منجی موعود از سلاله پاک پیامبر اسلام (ص) و درک صحیح از معیار ها، ارزش ها و مسئولیت ها و احیای امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح خود و جامعه است؛ رابطه ای قوی و پایدار بر اساس رابطه ولایی، بین انسان و امام عصر(عج) ایجاد می کند.

انديشه ي مهدويت در طول تاريخ در بين شيعه به طور خاص ودر ميان تمام مسلمانان به طور عام وهمچنين با نام منجي در ميان تمام ملل وجود داشته است، اما در مواقعي كه ظلم وستم ورنج مردمان افزون بر طاقتشان مي شده نمود و بروز ديگري مي يافت. ادعاي دروغين مهدويت موضوعي است كه هميشه جامعه ي اسلامي و به خصوص شيعي را دچار تشتت و آسيب مي كرده است.
اين ادعاها كه امروزه و هر چه به ظهور نزديكتر مي شويم پررنگتر و بيشتر مي شود، سابقه اي به طول خود اسلام دارد. اولين نشانه هاي ادعاي مهدويت را مي توان پس از واقعه عاشورا مشاهده كرد.
حادثه ي عظيم عاشورا ضربه ي خرد كننده اي بر پيكر شيعه وارد كرد و با انعكاس آن در سراسر سرزمين اسلامي رعب و وحشت شديدي در جامعه اسلامي بر پا كرد.

سيد بحر العلوم (ره) روزي به قصد تشرّف به سامرا تنها به راه افتاد. در بين راه درباره اين مسأله كه ((گريه بر امام حسين(ع) گناهان را مي‏آمرزد)) فكر مي‏كرد. همان وقت متوجه شد كه شخص عربي، سوار بر اسب به او رسيد و سلام كرد. بعد در لحظه‏اي پرسيد: جناب سيد! درباره چه چيز به فكر فرو رفته‏اي؟ و در چه انديشه اي؟ اگر مساله علمي است مطرح كنيد، شايد من پاسخش را بدانم. سيد بحر العلوم فرمود: در اين‏باره فكر مي‏كنم كه چطور مي‏شود، خداي تعالي اين همه ثواب به زائران و گريه كنندگان بر حضرت سيدالشهدا(ع) مي‏دهد؛ مثلاً در هر قدمي كه در راه زيارت بر مي‏دارد، ثواب يك حج و يك عمره در نامه عملش نوشته مي‏شود و براي يك قطره اشكي تمام گناهان صغيره و كبيره‏اش آمرزيده مي‏شود؟
 آن سوار عرب فرمود: تعجب نكن! من براي شما مثالي مي‏آورم تا مشكل حل شود.

عن الباقر(ع): یظهر المهدی(ع) فی یوم عاشورا و هو الیوم الذی قتل فیه الحسین بن علی۸ و کأنی به یوم السبت العاشر من المحرم قائم بین الرکن و المقام، جبرئیل عن یمینه و میکائیل عن یساره و تصیر إلیه شیعته من أطراف الأرض، تطوی لهم طیاً حتی یبایعوه، فیملأ بهم الأرض عدلاً کما ملئت جوراً و ظلماً‌.[۱]
از امام باقر(ع) روایت شده است که فرمودند:
حضرت مهدی(عج) در روز عاشورا ظهور می‌کند و این همان روزی است که حسین بن علی(ع) در آن کشته شد. گویا او را می‌بینم که در روز شنبه دهم محرم، بین رکن و مقام ایستاده است؛ جبرئیل سمت راست او و میکائیل سمت چپ او هستند و شیعیانش از اطراف زمین به سوی او می‌روند؛ زمین زیر پای آنان پیچیده می‌شود [و به سرعت در نوردیده می‌شود] تا با او بیعت نمایند. آنگاه به کمک آنان زمین را پر از عدل می‌کند چنانچه از ظلم و جور لبریز شده بود.

حدیث ۱     الباقر(ع): یقوم القائم(عج) بأمر جدید و کتاب جدید و قضاء جدید علی العرب شدید، لیس شأنه إلا السیف، لایستتیب أحداً و لا یأخذه فی الله لومه لائم.[۱]
امام محمد باقر(ع) فرمود:
حضرت قائم(عج) با امر و دستور جدید و کتاب جدید و قضاوت جدید قیام خواهد کرد و بر عرب سخت و شدید خواهد بود. سر و کاری ندارد مگر با شمشیر و از احدی از ظالمان طلب توبه نخواهد کرد و در راه خدا از سرزنش هیچ سرزنش‌کننده‌ای نمی‌ترسد.
حدیث ۲    عن الحسن بن هارون قال کنت عند أبی عبدالله(ع) جالساً فسأله المعلی بن خنیس: أیسیر القائم(ع) بخلاف سیره علی(ع) فقال: نعم و ذاک أن علیاً(ع) سار بالمنّ و الکفّ لأنه علم أن شیعته سیظهر علیهم من بعده، و إن القائم إذا قام سار فیهم بالسیف و السبی وذلک أنه یعلم أن شیعته لم یظهر علیهم من بعده أبداً.[۲]
حسن بن هارون گوید: در محضر امام صادق(ع) نشسته بودم که معلی بن خنیس از آن حضرت پرسید: آیا حضرت قائم برخلاف روش و سیره‌ی امیرالمؤمنین(ع) عمل خواهد کرد؟ حضرت فرمود: